Προσπάθεια Νο 1

Εδώ και πάρα πολύ καιρό σκέφτομαι να αρχίζω να γράφω ξεκινάω μετά ξεχνιέμαι και μετά πάλι τα ίδια ώσπου σήμερα πήρα την μεγάλη απόφαση για την πρώτη μου ανάρτηση..
Καταρχήν πρέπει να σας πω ποιος στάθηκε αφορμή για αυτό...
... πρωινό ξύπνημα ζεστό καφεδάκι ο άνθρωπος που θέλεις δίπλα σου όλα δείχνουν ότι θα είναι μια όμορφη μέρα ώσπου.. κάνω το λάθος και ανοίγω την τηλεόραση, τυχαία πέφτω πάνω στην εκπομπή του κ. Αυτιά που είχε καλεσμένο του ένα κύριο, ο οποίος είχε στείλει μια επιστολή στου Μαξίμου, για ένα ατύχημα που είχε η πεθερά του και τραυματίστηκε πολύ σοβαρά από ένα λεωφορείο,ξεκίνησε λοιπόν να λέει ότι δεν ενδιαφέρθηκε κανείς ,δεν εμφανίστηκε ποτέ κανένας υπεύθυνος ,κτλ όλα μια χαρά εδώ και είχα αρχίζει να συμφωνώ μαζί του και να συμπάσχω,ώσπου.....
κάνει μια αναφορά στον κ. Καραμανλή την φωτογραφία του οποίου έχει στο γραφείο του τον στηρίζει απόλυτα όπως είπε
σε αυτό το σημείο θέλω να αναφέρω ότι με την πολιτική δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα ή ασχολούμαι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις απλά αυτό που θέλω να αναφέρω είναι το εξής,βρίζουμε το κράτος βρίζουμε τους υπουργούς βρίζουμε για τους φόρους τρελαινόμαστε για την οικονομική κατάσταση της χωράς αλλά στηρίζουμε τον πρωθυπουργό (όποιος και να είναι αυτός δεν με αφορά)
και το ερώτημα μου είναι απλό:υπάρχει περίπτωση ποτέ να καταλάβουμε ότι το κράτος έχει άμεση σχέση με τον πρωθυπουργό,υπάρχει πότε περίπτωση να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει κακό κράτος και καλός πρωθυπουργός αφού αυτά είναι ένα.